René van Eijndthoven – van banketbakker naar personeelsadministrateur
Carrièreswitch
Mijn carrière begon helemaal niet in de administratie, maar als banketbakker. Bijna twaalf jaar heb ik in een bakkerij gewerkt en alhoewel ik dat met veel plezier deed, brak het nachtwerk mij uiteindelijk op. Het was niet meer te combineren met een sociaal leven. Daarom besloot ik om terug naar de schoolbanken te gaan; ik heb alsnog de MEAO gehaald en een nieuwe baan gezocht, aanvankelijk kwam ik als financieel medewerker bij een verzekeraar terecht. Het was een spannende switch maar het was een goed moment om de stap te maken. Mijn vriendin werkte destijds bij Caesar als secretaresse bij unit Ibrida en via haar ben ik in 2000 op de financiële administratie terecht gekomen.
Het was een andere tijd; Caesar had rond de 400 medewerkers en er waren denk ik wel 15 business units. Ik startte als unit-administrateur bij Via Nova, maar na een paar jaar werd ik gevraagd of ik de personeelskant, zoals de salarisverwerking op me wilde nemen. Ik wist net het verschil tussen netto en bruto maar ik kreeg toch het vertrouwen om dat te gaan doen, dat is mooi aan Caesar.
Destijds hadden we ook een kinderopvang in het pand, onze kinderen hebben daar op gezeten. Er was dus een tijd dat we met zijn vieren in de auto naar Caesar gingen; wij om te werken en zij naar de opvang! Het ultieme carpoolen.
Personeelsadministrateur, wat houdt dat precies in?
Ik verzorg alles wat met de arbeidsvoorwaarden te maken heeft; salaris natuurlijk, verlof en ik beheer het wagenpark. Het ontzorgen van de medewerkers zodat zij goed en gemotiveerd hun werk kunnen doen. Uiteraard zijn de werkzaamheden breder dan dat, zoals bijvoorbeeld het opmaken van rapportages, adviseren op het personeelsgebied en bewaking van wet- en regelgeving. Buiten een goed salaris hebben we wel wat uitzonderlijke arbeidsvoorwaarden zoals 10% vakantiegeld en de mogelijkheid tot een sabbatical. Ik ben al twee keer drie maanden naar Zuid-Amerika geweest. Dat dat geregeld kon worden, is heel bijzonder, de eerste keer werkte mijn vriendin hier namelijk ook nog en waren we beiden drie maanden weg. De vrijheid en verantwoordelijkheid is een groot goed hier. Je mag alle vrijheid pakken, als je er maar verantwoordelijk mee omgaat.
Daarnaast heb ik een nevenfunctie als bestuurslid bij de Stichting Aandelen van Caesar. De stichting beheert ruim 20% van de aandelen van de Caesar Groep, deze zijn gecertificeerd in handen van onze medewerkers en oud medewerkers. Ons doel is om zoveel mogelijk aandelen van Caesar onder de medewerkers te krijgen. Alle nieuwe medewerkers krijgen een introductie-aandeel. Die reik ik uit op de eerste dag, zo betrekken we ze er gelijk bij en het is een mooie binnenkomer natuurlijk. Ze lopen als aandeelhouder de deur uit!
20 jaar Caesar: je maakt wat mee!
Caesar is een tweede thuis voor mij, je kunt er jezelf zijn en jezelf ontwikkelen. Er wordt in mij geïnvesteerd op het gebied van opleiding en ik ben bijvoorbeeld geregistreerd salarisprofessional (NIRPA). Zo blijf ik in gesprek met vakgenoten en blijft mijn vakkennis op peil door de verplichte permanente educatie.
Het blijft leuk omdat Caesar een dynamisch bedrijf is, als de organisatie verandert vraagt dat ook weer een aanpassing aan de financiële kant. Daardoor is er weinig sleur en ik heb de mogelijkheid om iedere dag weer wat nieuws te leren.
De informele sfeer en het fijne gevoel wat ik hier heb, zijn natuurlijk erg belangrijk. Als het goed voelt, waarom zou je dan weggaan? En dat het op een steenworp afstand van mij huis ligt, is ook wel prettig! 😉
Ik heb veel meegemaakt door de jaren heen, als je ergens zo lang werkt maak je helaas ook wel eens mee dat collega’s wegvallen. Aan de andere kant worden er ook weer kinderen geboren, er zijn wel meer Caesar-baby’s naast onze eigen kinderen. En daar hebben we natuurlijk weer het Caesar studiefonds Cicero voor, iets waar onze pleegdochter inmiddels ook gebruik van heeft gemaakt.
Nog 20 jaar dus?
Ik hoop tegen die tijd toch wel aan het afbouwen te zijn! Werk-privé balans is belangrijk, dus ik zie mezelf wel langzaam minder gaan werken dan. Dat lijkt me een mooie manier om het werkende leven rustig af te sluiten. Maar dat duurt nog even.
Rene, van harte gefeliciteerd met je jubileum!